شفقت با خود چیست؟

مهربانی با خود به این معنی است که ما خودقضاوتی پیوسته ونظرات تحقیر کننده ی درونی که بیشتر افراد آن را نرمال می دانند متوقف کنیم.این فرآیند مستلزم درک نقاط شعف و شکست به جای محکوم کردن آن است.همچنین این مستلزم نگاه روشن به حوزه ای از خودمان که با خودانتقادی بی رحمانه به آن آسیب می رسانیم و در نهایت پایان دادن به جنگ درونی ما است.

با این حال مهربانی با خود شامل چیزی بیش از توقف قضاوت خود است.مهربانی با خود شامل آرام کردن خود به شکل فعّال است،پاسخ به نیاز خود درست همانند پاسخ به نیاز یک دوست عزیز.این بدین معنی است که به خودمان اجازه دهیم که از دردمان احساساتی شویم،به گفتن((این به واقع سخت است.چگونه می توانم این لحظه خودم را آرام و از خودم مراقبت کنم؟))پایان ببخشیم.ما از طریق مهربانی با خود قادر به آرام کردن و تسکین ذهن مغشوش خود هستیم.آرامشی را ایجاد می کنیم که گرمی،ملایمت و همدلی را از خودمان به خودمان می دهد به طوری که شفای حقیقی حاصل شود.

و اگر درد ما ناشی از اشتباه خودمان باشد،این دقیقاً زمانی است که ما باید خود مشفق باشیم.

با این حال،متاسفانه بسیاری از افراد باور دارند که نباید نسبت به خودشان مهربان باشند به خصوص اگر آنها چنین پیامی را در کودکی دریافت کرده باشند.و حتی در میان افرادی که می خواهند نسبت به خودشان مهربان باشند،یا افرادی که با خوشحالی از دست دشمن درونی خویش رها می شوند،این باور وجود دارد که تغییرات امکان پذیر نیست.از آنجا که آن ها این عادت قوی خود انتقادی را در خود رشد داده اند،فکر نمی کنند که قادر به شکل واقعی با خود مهربان باشند.با این حال خوشبختانه،مهربانی با خود آسان تر از چیزی است که فکر می کنند.

فرزندپروری مبتنی بر شفقت خود

صرف انجام دادن اعمالی مبتنی بر عشق و مهربانی توسط خودمان می تواند الگوی مناسبی برای کودکانمان باشد،آنچه به بچه های خود آموزش می دهیم کاملاً متفاوت با چیزی است که به زبان می آوریم،از این رو ما باید همان شخصی باشیم که می خواهیم بچه هایمان به آن تبدیل شوند.((جوزف چیلتون پیرس))

شفقت خود برای فرزندپروری خوب لازم است.با آموزش شفقت خود به کودکان،می توانیم به آن ها در مقابله با دردهای اجتناب ناپذیر و کمبودهای زندگی کمک کنیم.ما از طریق شفقت دادن به خودمان،می توانیم به شیوه ی بهتری ناامیدی ها و مشکلات تربیتی را مدیریت کنیم و در نتیجه می فهمیم سخت ترین کار دنیا-پرورش فرزندان که در واقع کاری بدون دستمزد است-این قدرها هم سخت نیست.

البته ما همیشه موقعیت های دشواری را که با کودکان خود تجربه می کنیم به شکل ایده ای مدیریت نمی کنیم.کوچولوهای دوست داشتنی ما را کاملاً دیوانه می کنند و هیچ پدر و مادری بر روی زمین وجود ندارد که این را تجربه نکرده باشد.وقتی که بچه ها ما را اذیت می کنند،آن ها را کتک می زنیم،وقتی که می خواهند جلب توجه کنند،آن ها را نادیده می گیریم یا وقتی که عصبانی هستند،ما هم صدای خود را بالا می بریم.هر فردی گاهی مواقع دچار اشتباه می شود.وقتی که ما نسبت به این مسئله شفقت خود به خرج می دهیم،می توانیم به آسانی نقص ها و مشکلات خود را بپذیریم و باب رفتار خود عذرخواهی کنیم.این نه تنها باعث می شود تا بچه هایمان احساس عشق و دوست داشته شدن راتجربه کنند،بلکه موجب می شود تا بدانند که پدر و مادر موجودات جایزالخطایی هستند که گاهی اشتباه می کنند و این اشتباه پایان دنیا نیست.

اگرچه زمانی که اشتباه می کنیم عذرخواهی از کودکان اهمیت دارد،با این حال به همان اندازه نیز مهم است که از خودمان به ویژه در جلوی بچه ها به شدت انتقاد نکنیم.اگر شما مشفقانه محدودیت های خود را جلوی کودک ابراز کنید،الگوی بهتری را برای آن ها می سازید.ایفای نقش شفقت خود در جلوی کودکان یکی از قوی ترین شیوه های کمک به رشد این مهارت در وجود خودمان است.