احساس ها بخشی از گفتگوهایی است که در فعالیت های روزمره مورد اسفاده قرار می گیرند.احساس های کودکان تحت تاثیر تجارب آنها از محیط پیرامون آنهاست.تجربه هایی ویژه خود کودک،تجربه با دیگران و حتی با موجودات دیگر به عنوان وضعیتی از حس عمومی فرد در ارتباط با دنیای پیرامونی اوست.راه های زیادی وجود دارد که کودک و نوجوانان بتوانند خود را در این دنیا درک کنند که به طور معمول به عنوان احساس ها به جای هیجان ها،خلق و خو،عواطف و افکار توصیف می شود.در ارتباط با محیط پیرامون احساس های مختلفی می تواند وجود داشته باشد و در بیان احساس ممکن است ترکیبی از احساس ها مطرح شود.احساس ها ممکن است فرد را به وضعیت خاصی هدایت کند. برای مثال احساس تنهایی کودک می تواند او را در جهت کناره گیری از دیگران قرار دهد.علاوه بر این،احساس ممکن است ارزیابی از ارتباط پیچیده و در هم تنیده فرد با دیگران و توانایی هایش باشد.

در اینجا یک نگاه کلی به چهارچوب نظری داریم که انسان را براساس مثلث ABC ارزیابی می کند. A همان عواطف،احساس ها و هیجان هاست.B رفتارها،عادت و قالب های رفتاری است.C همان شناخت،یعنی استدلال ها،قدرت استدلال،توانایی های شناختی،قضاوت و … است.در بررسی رفتار باید به هر سه توجه داشته باشیم ولی تأکید بر روی A است،اگر به C می پردازیم به دلیل اینکه با A رابطه دارد و اگر به B می پردازیم به این دلیل است که با A رابطه دارد.هر کدام از این زوایای مثلث ویژگی هایی دارد.یکی اینکه هر کدام از آنها اجزایی دارند.احساس اجزایی دارد.یعنی احساس های مختلفی مانند غم،شادی،ترس و … وجود دارد.برخی از این احساس ها پاندولی هستند مانند غم و شادی ،عشق و تنفر.برای مثال،فردی از کسی نفرت دارد به این دلیل که قبلأ روی آن حساب زیادی باز کرده است و بعد از مدتی متوجه می شود که با انتظارات او هماهنگ نیست و دچار نفرت می شود.یعنی اگر از همان ابتدا بیش از اندازه بر روی او حساب باز نکرده بود،اکنون دچار نفرت بسیاری نمی شد.این یک رابطه پاندولی است.

زاویه C افکار هستند که دارای قواعد است.قواعد با بایدها و نبایدها مشخص می شود.برای مثال،((آدم باید درسش را خوب بخواند))،((آدم باید به حرف پدر و مادر گوش دهد)).باورهای بنیادی نیز جزء افکار هستند که با ساختار((اگر … آنگاه)) یا ((مگر اینکه … آنگاه))است.((اگر اینکار را نکنید آنگاه این طوری خواهد شد)).اینها جزء زاویه C هستند

رفتارها چیزی هستند که به طور مرتب در ما تکرار می شود.یعنی ما یک رفتاری را تکرار می کنیم و تکرار رفتار منجر به یک عادت می شود.تکرار موجب خودکار شدن کار می شود.خودکار شدن مهم است به دلیل اینکه از هدر رفتن و تفکر مجدد در مورد آن موضوع جلوگیری می کند،بنابراین تکرار رفتار،عادت است.نتیجه تکرار یک فکر،افکار خودکار ممکن است به وسواس فکری،نشخوار ذهنی و غیره … منجر شود.این افکار می تواند منفی باشد که به آن NATs گفته می شود و یا مثبت باشد.

تکرار احساس و هیجان هم به خودکار شدن آن منجر می شود.برای مثال،اگر به طور مداوم اتفاقی روی می دهد که باعث ناراحتی و غمگینی فرد می شود.اگر بعد از مدتی اتفاقی رخ ندهد ولی غمگین است،این به معنای خودکار شدن هیجان و احساس است.خودکار شدن در مورد همه هیجان هاست.زمانی که احساس و هیجانی خودکار شود به خلق تبدیل می شود.