شناخت احساسات

احساسات بخش مهمی از زندگی ما را شکل می دهد و یکی از مهم ترین نیازهای هر فرد در ارتباط با خود و دیگران است.احساسات به زندگی گرما و شور و حرارت می بخشد.لحظه ای زندگی خود را بدون احساسات مجسم کنید؛بی رنگ و بو و خالی از هر گونه هیجان و حرارت.با این حال همه ی ما می توانیم دردسرهایی را که از ناحیه ی احساساتمان کشیده ایم،به خاطر بیاوریم.آنجا که نتوانستیه ایم خشم خود را کنترل کنیم،آنجا که در اندوهی عمیق فرو رفته ایم یا آنجا که به دلیل ترس یا خجالت،بسیاری از کارهایی را که دوست داشته ایم،انجام نداده ایم.افرادی که احساسات خود را به درستی می شناسند و آن را مدیریت می کنند،می توانند به نحو موثری از احساسات خود در زندگی بهره ببرند.

منظور از احساسات انواع واکنش های درونی،بیرونی مرتبط با احساس،هیجان و خلق و خو است که با محرک های درونی و بیرونی برانگیخته می شود،بنابراین وجود احساس ها در درون هر فرد طبیعی است.طبیعی بودن احساس ،مسئله بسیار حیاتی برای پرورش آن است.

یکی از مهارت هایی که کودکان ما برای رسیدن به رشد متعادل باید فرا بگیرند،مهارت های عاطفی است.مهارت های عاطفی،مجموعه ای از تواندمندی های مرتبط با احساسات را در بر میگیرد؛مهارت هایی مانند شناختن احساسات خود و دیگران از روی نشانه های ظاهری  هم چون حالت چهره و بدن،شناخت موقعیت هایی که احساسات مختلف را در ما ایجاد می کنند،توانایی مدیریت و کنترل احساسات و بیان مناسب احساسات به شیوه ای که هم در نظر دیگرا ن مقبول و پسندیده باشد و هم نیازهای درونی ما را برآورده کند.

مهارت های عاطفی زیربنای مهارت های اجتماعی است.کودکانی که در تشخیص،بیان و مدیریت احساسات خود توانا هستند بهتر می توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.کودکی که می تواند با دقت در نشانه های بدنی خود مانند ضربان قلب،آهنگ تنفس و انقباض عصلات تشخیص دهد در آستانه ی خشم قرار دارد و یا گرفته است که با تنفس عمیق،آرام سازی عضلات،سکوت و پرهیز از هر اقدامی به خود فرصت دهد تا احساس خشم را با آرامش بیشتری پشت سر گذارد و به این ترتیب از هر گونه واکنش مخرب دور بماند،نسبت به کودکی که هنگام خشم فریاد می زند،کتک می زند،اشیاء را پرت می کند و به دیگران آسیب می رساند،بهزیستی بهتری دارد.چنین مهارت هایی در دوران کودکی فرا گرفته می شوند و در دوران نوجوانی و بزرگسالی کیفیت روابط اجتماعی فرد را بهبود می بخشند.نوجوانی که یاد گرفته است همواره به حالت های احساسی خود توجه داشته باشد،هرگاه در موقعیت یا رابطه ای،کم ترین احساس ترس یا ناراحتی را داشته باشد،با اهمیت دادن به احساس خود به فکر می افتد برای آن چاره جویی کند و همین امر او را از بسیاری آسیب ها مضمون می دارد.فردی که می تواند احساسات دیگران را از روی حالت چهره،بدن و صدای آن ها تشخیص دهد،با حساسیت بیشتری به احساسات دیگران پاسخ می دهد و در صورت لزوم با اطرافیان همدلی می کند.چنین فردی محبت و اطمینان اطرافیان را به خود جلب می کند و روابط عمیق تر و پربارتری دارد.